martes, 24 de noviembre de 2015

DEUSES GALAICOS

 
Entre as antigas deidades que adoraban os nosos devanceiros, moitas delas  ficaron perpetuadas en lápidas votivas, polas cales coñecemos os seus nomes.
Recibiron tamén culto os deuses do panteón romano.
Pero maiormente, os noso antergos personificaron e adoraron ás augas do mar, dos rios, dos lagos e das fontes, das fragas, dos montes, dos cumios e das penas como deuses representativos da natureza.
Asemade, crearon ademáis outras divindades secundarias nos castros, tan abondosos no país galego.
 
Entre las antiguas deidades que adoraban nuestros antepasados, muchas de ellas quedaron perpetuadas en lápidas votivas, por las cuales conocemos sus nombres.
También recibieron culto los dioses del panteón romano.
Pero mayormente, nuestros antiguos personificaron y adoraron las aguas del mar, de los ríos, de los lagos y de las fuentes, de los bosques, de los montes, de las cumbres y de las peñas como dioses representativos de la naturaliza.
Por otra parte, crearon además otras divinidades secundarias en los castros, tan abundantes en el país gallego.
 
AEXIAMUNIAECO. - Nome dunha deidade celta que aparece nunha lámina de bronce achada no século XVIII, na comarca de Viana do Bolo. Estamos diante dun voto feito ó deus "Aegiamuniaeco", divindade céltica que a teor do que a inscripción di recibía entre os celtas galegos un nome que significaba xinete guerreiro, benéfico, fortecedor, ou restablecedor da saúde.
 
AEXIAMUNIAECO.- Nombre de una deidad celta que aparece en una lámina de bronce hallada en el siglo XVIII, en la comarca de Viana do Bolo. Estamos delante de un voto hecho al dios "Aegiamuniaco", divinidad céltica que a tenor de lo que la inscripción dice recibía entre los celtas gallegos un nombre que significaba jinete guerrero, benéfico, fortalecedor, o restablecedor de la salud.

ANTÚBEL - Antigo deus dos galaicos que se cre foi unha variante de Endovelico, considerándoo como introducido polos fenicios en Galiza, representando o sol, ou sexa, o principio xerador.
 
ANTÚBEL.- Antiguo dios de los galaicos que se cree fué una variante de Endovélico, considerándolo como introducido por los fenicios en Galicia, representando al sol, o sea, su principio generador.

BANDIA- Deidade secundaria e benéfica  da mitoloxía galaica, protectora das augas termais. Vivía na noite e protexía os camiñantes á luz da lúa.
 
BANDIA.- Deidad secundaria y benéfica de la mitología galaica, protectora de las aguas terrmales. Vivía en la noche y protegía a los caminantes a la luz de la luna.

BANDUA- Divindade galaica dos tempos prehistóricos. Na inscripción dunha lápida romana, dáselle a Bandua o carácter de deus da guerra, xa chamándolle deus das bandeiras, ou mesmo facéndoo compañeiro de Marte.
Porén hai autores que pola contra, ven nesta deidade un deus feminino, pois Bandea en idioma gaélico significa deusa.
Algunhos deles ven nela polos seus atributos, unha divindade da guerra, ó xeito dunha valkiria.
 

BANDUA.- Divinidad galaica de los tiempos prehistóricos. En la inscripción de una lápida romana, se le da a Bandua el carácter de dios de la guerra, bien llamándole dios de las banderas, o incluso haciéndolo compañero de Marte.
Sin embargo hay autores que por el contrario, ven en esta deidad un dios femenino, pues Bandea en idioma gaélico significa diosa.
Algunos de ellos ven en ella por sus atributos, una divinidad de la guerra, a la manera de una valkiria.

BARAECO- Deidade mitolóxica dos antigos galaicos. O seu nome aparece inscrito co de Rauveana nunha lápida atopada na terra dos gigurros.
 
BARAECO.- Deidad mitológica de los antiguos galaicos. Su nombre aparece inscrito con el de Rauveana en una lápida encontrada en tierra de los gigurros.
 
COSO.- Deus da guerra dos pobos do Noroeste (Galaicos, Astures e Cántabros).
Estrabón asimilouno ó deus Marte, e segundo el os habitantes desa zona sacrificaban a Coso, carbitos, cabalos e incruso prisioneiros de guerra.
Os guerreiros constituian unha irmandade que se xuntaba en banquetes rituais, aos que non poderían asistir os que non foran membros e neles sacrificaríanse os nemigos prisioneiros, con obxeto de apropiarse da sua potencialidade bélica.
 
COSO.- Dios de la guerra de los pueblos del Noroeste (Galaicos, Astures y Cántabros).
Estrab´´on lo asimiló al dios Marte, y según el los habitantes de esa zona sacrificaban a Coso, cabritos, caballos e incluso prisioneros de guerra.
Los guerreros constituían una hermandad que se juntaba en banquetes rituales, a los que no podrían asistir los que no fueran miembros y en ellos se sacrificarían a los prisioneros enemigos, con el propósito de apropiarse de su potencialidad bélica.
 
EIDUORIO.- Deus indíxena que se atopa vencellado no país galaico a tradicions populares e de abondo curiosas. Nunha lápida votiva romana, o deus Eiduorio está asimilado a Hermes, pola condición que este posuía de protector do comercio e dos camiñantes.
 
EIDUORIO.- Dios indígena que se encuentra vinculado en el país galaico a tradiciones populares bastante curiosas. En una lápida votiva romana, el dios Eiduorio está asimilado a Hermes, por la condición que este poseía de protector del comercio y de los caminantes.

ENDO.- Deus mitolóxico celto-galaico en sentido abstracto. Era o deus dos castros, pois estes serviron tamén de templo e tiveron unha divindade que velaba polos seus habitantes e polo seu destino.
 
ENDO.- Dios mitológico celto-galaico en sentido abstracto. Era el dios de los castros, dado que estes sirvieron también de templo y tuvieron una divinidad que velaba por sus habitantes y su destino.
 
ENDOVÉLICO.- Divindade da mitoloxía celtiberica considerada parte da tríada superior dos antigos galaicos. Algúns eruditos considérano o deus máis importante, e outros teñeno por médico celestial contra as feridas das saetas, non faltando os que asimilan con Marte. Murguia sostén que Endovélico é a divindade suprema da mitoloxía galaica, que na Galiza tivo grande extensión o seu culto e grande arraigamento.
 
 
ENDOVÉLICO.- Divinidad de la mitológica celtibérica considerada parte de la tríada superior de los antiguos galaicos. Algunos eruditos lo consideran el dios más importante, y otros lo tienen por médico celestial contra las heridas de las flechas, no faltando los que lo asimilan a Marte. Murguia sostiene que Endovélico es la divinidad suprema de la mitología galaica, y que en Galicia su culto tuvo gran extensión y arraigo.
 
LUG.-  É un deus "sen función", porque ten todas as funcions, se ben non se considera o deus supremo. Polo feito de exercer todas as funcions é tamén coñecido como o múltiple artesan da mitoloxía celta, non somente porque está enriba da xerarquía, senon porque asemade é pancéltico: é unha desas raras divindades que, polo que sabemos dos pobos celtas, podemos atopar en todos os panteons.
 
LUG.- Es un dios "sin función", porque tiene todas las funciones,si bien no se considera el dios supremo. Por el hecho de ejercer todas las funciones es también conocido como el múltiple artesano de la mitología celta, no solamente porque está en lo alto de la jerarquía, sino porque asimismo es pancéltico: es una de esas raras divinidades que, por lo que sabemos de los pueblos celtas, podemos encontrar en todos los panteones.

LUCOUBO.- Deus indíxena ó cal adicouselle unha ara celto-romana atopada no concello de Outeiro de Rei.
 
LUCOUBO.- Dios indígena al cual se le dedicó un ara celto-romana encontrada en el municipio de Outeiro de Rei.

MANES.- Deuses infernais. Sombras dos mortos.
 
MANES.- Dioses infernales. Sombras de los muertos.

NAVIA.- Deusa precéltica indoeuropea. Considérase unha deusa da fertilidade. Atopáronse ofrendas de espadas na sua honra nos cauces dos rios.
O seu nome atópase por todo o noroeste da península ibérica co nome de Nauia ( o norde do Miño), ou a sua variante Nabia (no sul), con mais de vinte epígrafes documentando o seu culto na área que inclúe a Galaicos, Lusitanos e Astures. Os adicantes son todos indíxenas, tal e como reflexa a sua antroponimia e como acontece no resto das divindades da zona.
 
NAVIA.- Diosa precéltica indoeuropea. Se considera una diosa de la fertilidad. Se encontraron ofrendas de espadas en su honor en los cauces de los ríos.
Su nombre se encuentra por todo el noroeste de la península ibérica con el nombre de Nauia ( al norte del Miño), o su variante Nabia ( al sur), con más de veinte epígrafes documentando su culto en el área que incluye a Galaicos, Lusitanos y Astures. Los ofrendantes son todos indígenas, tal y como refleja la antroponimia y como sucede con el resto de las divinidades de la zona.
 
TAMEOBRIGO.- Deus protector dos doentes e acompañante dos defuntos.
 
TAMEOBRIGO.- Dios protector de los enfermos y acompañante de los difuntos.

TUSIOS.- Deuses secundarios entre os celtas.
 
TUSIOS.- Dioses secundarios entre los celtas.


1 comentario:

  1. Ola!Parabéns pola páxina, un traballo fermoso. Quería apuntar dous nomes na lista de deuses:Brerobreo è Vestio Aloneico. Unha aperta!

    ResponderEliminar