domingo, 13 de diciembre de 2015

ASTROLATRÍAS

AURORA.- Personifícase no luceiro da mañá. Entre os montañeses dos Ancares, consérvanse reminiscencias craras do culto á aurora. Logo de munxi-las vacas, o montañes ofrece as primicias do líquido á deusa que abre as portas do día, poñendo unha cunca de leite na fiestra que mira cara Oriente; e cando unha grande desgracia agonía a unha familia daquela bisbarra, non só piden protección á aurora con palabras descoñecidas, senón que tamén presentan unha torta da primeira cocedela ó luceiro da  mañá.
 
AURORA.- Se personifica en el lucero de la mañana. Entre los montañeses de los Ancares, se conservan claras reminiscencias del culto a la aurora. Después de ordeñar las vacas, el montañés ofrece las primicias del líquido a la diosa que abre las puertas del día, colocando una taza de leche en la ventana que mira hacia Oriente; y cuando una gran desgracia aflige a una familia de aquella comarca, no solo piden protección a la aurora con palabras desconocidas, sino que también presentan una torta de la primera cocedura al lucero de la mañana.

CRIS.- Os labregos crían supersticiosamente que coas eclipses de sol cobríanse de bechos invisibles  as legumes e outras plantas; por iso non collían verdura o día que ocorría un destes fenómenos, por consideralo danoso, nin tampouco tomaban leite fresco do gando  que pastou no campo durante a eclipse.
 
CRIS.- Los labradores creían supersticiosamente que con los eclipses de sol se cubrían de bichos invisibles las legumbres y otras plantas; por eso no cogían verdura el día que ocurría uno de estes fenómenos, por considerarlo dañoso, ni tampoco tomaban leche fresco del ganado que había pastado en el campo durante el eclipse.

ESTRELA CENTEEIRA.-  Chámase así unha estrela que se ve brilar ó lado da Lúa.
 
ESTRELA CENTEEIRA.- Se llama así a una estrella que se ve brillar al lado de la Luna.
 
ESTRELA DE FARTURA.- É a primeira estrela que se ve ó rematar o día.
 
ESTRELA DA FARTURA.- Es la primera estrella que se ve al terminar el día.
 
ESTRELA ESCURA.- Nome que se lle da na Galiza e tamén na Bretaña, porque recibe as almas dos que expiran e porque brila sobre as augas do fin do mundo occidental.
 
ESTRELA ESCURA.- Nombre que se le da en Galicia y también en la Bretaña Francesa, porque recibe las almas de los que expiran y porque brilla sobre las aguas del fin del mundo occidental.

ESTRELA PANADEIRA.- É tamen a estrela da fartura. É a que reparte a abundancia do pan. Se aparece cara a Castela, haberá alí abundancia; e se o fai cara Galiza será esta terra a favorecida. Nalgunhas comarcas luguesas sempre que amasan o pan, ofrécenlle unha bola, que cocen no forno, dixándoa logo á noite na fiestra que mira a oriente.
 
ESTRELA PANADEIRA.- Es también la "estrela da fartura". Es la que reparte el pan en abundancia. Si aparece hacia Castilla, allí habrá abundancia; y si lo hace hacia Galicia será esta tierra la favorecida. En algunas comarcas de Lugo siempre que amasan el pan, le ofrecen una bolla, que cuecen en el horno, dejandola después por la noche en una ventana que mire hacia oriente.

ESTRELA DE RABO.-Chámase así ós cometas. Cando aparecen poden anunciar a Fin do Mundo, ou cando menos anuncia disgracias e calamidades na parte do mundo onde se ve. Din que o rabo quema a terra.
 
ESTRELA DE RABO.- Se llama así a los cometas. Cuando aparecen pueden anunciar el Fin del Mundo, o cuando menos anuncia desgracias y calamidades en la zona del mundo donde se ve. Dicen que su rabo quema la tierra.
 
ESTRELA FUGAZ. Tamén chamada Estrela Filante. Crese que son almas boas que corren camiño do Ceo. Se se lles piden tres desexos conceden un.
 
ESTRELA FUGAZ.- Llamada también "Estrela Filante". Se cree que son almas buenas que corren camino del Cielo. Si se les piden tres deseos, conceden uno.
 
FOGO FATUO.- En Galiza apenas se fala destas luces porque arrastran o camiñante a súa perdición. Con todo, algunhas veces fálase de lumes producidos polos ósos dos mortos. Non hai que esquecer que a Compaña leva luces, que en realidade son tibias.
 
FOGO FATUO.- En Galicia apenas se habla de estas luces porque arrastran al caminante a su perdición. Con todo, algunas veces se habla de fuegos producidos por los huesos de los muertos. No hay que olvidar que la Compaña lleva luces, que en realidad son tibias.

FOGO DE SAN TELMO.- É a visión dunha luz do tamaño dunha vela de cor azulada que soen ver os maiñeiros pola noite no mastro dos barcos, cando se aproxima unha treboada. As interpretacións do seu significado varían, e tanto pode presaxiar disgracias, como tranquilizar a tripulación do barco.
 
FOGO DE SAN TELMO.- Es la visión de una luz del tamaño de una vela de color azulado que suelen ver los marineros por la noche en el mástil de los barcos, cuando se aproxima una tormenta. Las interpretaciones de su significado varían y tanto pueden presagiar desgracias, como tranquilizar a la tripulación del barco.
 
LÚA.- Para o pobo galego semella ser unha deidade maléfica, e outras veces benfeitora. Os antigos galegos adoraban a Lúa a que honraban con bailes. Esta costume ainda se practicou ata principios do século XX na comarca de Viana do Bolo.
 
LÚA.- Para el pueblo gallego parece ser una deidad maléfica, y otras veces bienhechora. Los antiguos gallegos adoraban a la Luna a la que rendian honores con sus bailes. Esta costumbre aún se practico hasta principios del siglo XX en la comarca de Viana do Bolo.

LÚA MORTA.- Dise da Lúa de Xaneiro. Por eso neste mes e perigoso facer labores con prantas. A relación da lúa coa morte e moi estreita. As antigas deusas da lúa tamén o foron da morte ou dos mortos. En Galiza creuse que os mortos ían a lúa , para voltar logo a terra a reencarnarse.
 
LÚA MORTA.- Se dice de la "Lúa de Xaneiro". Por eso en dicho mes es peligroso hacer labores con plantas. La relación de la Luna con la Muerte es muy estrecha. Las antiguas diosas de la Luna, también lo fueros de la muerte o de los muertos. En Galicia se creyó que los muertos iban a la Luna, para volver después a la tierra a reencarnarse.

METEOROMANCIA.- É a adiviñación feita pola observancia dos meteoros, tronos e lóstregos. Antano as árbores fendidas polo raio eran consideradas funestas. As chuvias e ventos son obxeto tamén de crenzas e adiviñación, todo o cal xerou na Galiza un copioso manancial no refraneiro popular.
 
METEOROMANCIA.- Es la adivinación hecha por la observancia de los meteoros, truenos y reámpagos. Antaño las árboles rajadas por el rayo eran considradas funestas. Las lluvias y los vientos también son objeto de creencias y adivinación, todo lo cual generó en Galicia un copioso manantial en el refranero popular.
 
SOL.- É un dos principais elementos da mitoloxía galega. O remotísimo culto o sol en Galiza testemúñao o Ara Solis, no cabo Fisterra. As tradicións están cheas dun sabor solar tan pronunciado que as peregrinaxes que realizaban a Fisterra os que viñan visita-la tumba do Apóstolo, non facían mais que repeti-las antigas tradicions célticas ó Ara Solis.
 
SOL.- Es uno de los principales elementos de la mitología gallega. El remotísimo culto al Sol en Galicia, lo atestigua el Ara Solis, en el cabo de Finisterre. Las tradiciones están llenas de un sabor solar tan pronunciado que las peregrinaciones que realizaban a Finisterre los que venían a visitar la tumba del Apostol, no hacían mas que repetir las antiguas tradiciones célticas al Ara Solis.

No hay comentarios:

Publicar un comentario