lunes, 7 de diciembre de 2015

LUGARES MÍTICOS

ALOIA.- Monte do concello de Tui, no que están enterrados os restos de S. Xulián. Nel existe unha Pedra de Auga, que anuncia e reparte choiva, e unha Pedra do Sol.
 
ALOIA.- Monte en el municipio de Tui, en el que están enterrados los restos de San Julián. En el existe una "Pedra de Agua", que anuncia y reparte lluvia, y una "Pedra do Sol".

ANFILOQUÍA.- Nome que antigamente deúselle ó lugar de Augas Santas en Allariz; sitio no que algúns sitúan o nacemento de Santa Mariña.
 
ANFILOQUÍA.- Nombre que se le dió antiguamente al lugar de Augas Santas en Allariz; sitio en el que algunos sitúan el nacimiento de Santa Marina.

ARMEÑA.- Cidade mítica, na que viviu de nena a Santa Mariña. Era a capital da Serra de Armeña. Alí van as cobras cando se fan vellas e lles saen cunchas co as que voan, segundo din en Viana do Bolo.
 
ARMEÑA.- Ciudad mítica en la que vivió de niña Santa Marina. Era la capital de la Sierra de Armeña. Allí van las culebras cuando se hacen viejas y les salen conchas con las que vuelan, según afirman en Viana do Bolo.

BALANCHO.- Monte ou lugar onde se levaban os vellos para deixalos morrer. Si ben non se ten localizado este lugar, non se desbota  que existira, como o Monte Naraiama no Xapón.
 
BALANCHO.- Monte o lugar al que se llevaban a los viejos para dejarlo morir. Si bien no se ha localizado este lugar, no se descarta que existiera, al igual que el Monte Naraima en el Japón.

BALURA.- País dos Baluros, situado nuna ampla zona da Terra Chá. A sua capital era Veria no actual concello de Cospeito.
 
BALURA.- País de los Baluros, situado en una amplia zona de la Terra Chá. Su capital era Veria, situada en el actual municipio de Cospeito.
 
EABECA.- Unha das principais cidades dos mouros. Dun dos seus pazos, proviñan os mármores para a porta da fachada da catedral de Santiago, chegados alí en longuísimas caravanas de carros.
 
EABECA.- Una de las principales ciudades de los mouros. De  uno de sus palacios provenían los mármoles para la puerta de la fachada de la catedral de Santiago, llegados allí en larguísimas carvanas de carros.

GALIZA.- A lenda dí que ó cabo do sexto día da creación, Deus sentou a descansar no cume do monte de Santa Tegra. Pero non asentou ben e para non cair, tivo que apoiarse pousando unha man, de tal xeito que co seu peso ficaron tan marcados os dedos que o mar entrou por aquelas marcas terra adentro, formando as rías. Mais o érguer a man e tela lixada de barro, sacudiuna e asi asegún os montóns fosen grandes ou pequenos, naceron as illas Cíes, Arousa, Ons, Sálvora, Sisargas, Coelleira e todalas demais illas de Galiza.
 
GALIZA.- La leyenda dice que al término del sexto día de la creación, Dios se sentó para descansar en la cumbre del monte de Santa Tecla. Pero no se sentó bien y para no caer, tuvo que apoyarse posando una mano, de tal modo que con su peso quedaron tan marcados los dedos que el mar entró por aquellas marcas tierra adentro, formando las rías. Pero al levantar la mano y tenerla manchada de barro, y de ese modo según los montones fuesen grandes o pequeños, nacieron las islas Cíes, Arousa, Ons, Sálvora, Sisargas, Coelleira y todas las demás islas de Galicia.

MEDULIO.- Segundo as crónicas de Paulo Orosio, Galiza era un país de montes e bosques, confinadas polo océano. Cando os romanos xa tiñan moi avanzada a conquista dos galaicos, sitiaron a milleiros de homes e mulleres no Monte Medulio. Os seus defensores, escolleron a morte antes que a escravitude, e por propria vontade morreron a lume, espada e veleno.
 
MEDULIO. Según las crónicas de Paulo Orosio, Galicia era un paris de montes y bosques, confinado por el océano. Cuando los romanos ya tenían muy avanzada la conquista de los galaicos, sitiaron a miles de hombres y mujeres en el monte Medulio. Sus defensores escogieron la muerte antes que la esclavitud, y por propia voluntad murieron a fuego, espada y veneno.
 
MONTAÑAS BALURAS.- Montañas que arrodeaban o País dos Baluros na Terra Chá.
 
MONTAÑAS BALURAS.- Montañas que rodeaban el Pais de los Baluros en la Terra Chá.

MONTE PINDO.- Dise del que foi o Olimpo Celta, e tamén tivo nel castelo a Raiña Lupa. É un sitio máxico no que polas noites medran herbas medicinais moi rápido. Os animais que viven alí son mais fecundos do normal e cóntase que incruso os que eran estériles, iban alí para poder fecundarse.
 
MONTE PINDO.- Se dice de él que fué el Olimpo Celta, y también tuvo un castillo en el la Reina Lupa. Es un sitio mágico en el que por las noches crecen hierbas medicinales muy rápido. Los animales que viven allí son más fecundos y se cuenta que incluso los que eran estériles iban alli para fecundarse.

PICO SACRO.-  Monte sagrado dende o tempo dos celtas. Nel viviu a Raíña Lupa. Aquí chegaron os porteadores dos restos do Apóstolo Santiago na procura de  axuda. A raiña deulles dous touros bravos para transportar o cadaver pero estos amansaron. Na cova do Pico vivía un dragón, que rebentou por mor dun milagre. A Raiña Lupa, a raiz destes prodixios converteuse ó cristianismo.
 
PICO SACRO.- Monte sagrado desde el tiempo de los celtas. En el vivió la Reyna Lupa. Aquí llegaron los porteadores de los restos del Apostol Santiago buscando ayuda. La reina les dió dos toros bravos para transportar el cadaver, pero estos amansaron. En la cueva del Pico vivía un dragón que reventó a causa de un milagro. La Reina Lupa, a raís de estos prodigios se convirtió al cristianismo.
 
RONCUDO.- Punta rochosa en Corme, que cando hai tempestade fai moito bruido atraendo ós mariñeiros ó naufraxio. Estes para non oíla teñen que tapar os ouvidos.
 
RONCUDO.- Punta rocosa en Corme,en la que cuando hay tempestad se produce mucho ruido atrayendo a los marineros al naufragio. Estes para no oírla tienen que tapar los oídos.

No hay comentarios:

Publicar un comentario